30-10-2012
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Jak informuje profesor antropologii z Utah University, Kristen Hawkes, to babciom współcześni ludzie zawdzięczają relatywnie długie życie.
Opieka babć była pierwszym krokiem w kierunku kształtowania się współczesnej średniej długości życia. Taka teoria została stworzona na podstawie symulacji komputerowej.
Jak wyjaśniają uczeni, wspólna przodkini ludzi i małp nie mogła zajmować się kolejnym dzieckiem dopóki najmłodsza latorośl nie przestała być karmiona piersią. Prof. Hawkes zauważa, że karmienie piersią często jest swoistym środkiem antykoncepcyjnym - zapobiega przeciążeniom matki, która nie jest w stanie sprawować efektywnej opieki nad następnym potomstwem.
Opisywany okres mógł trwać bardzo długo, dłużej niż teraz. Niemowlęta musiały być już dość duże, by móc się wyżywić. W prymitywnych plemionach małpoludów nikt inny nie zdobywał odpowiedniej ilości pożywienia dla najmłodszych członków grupy.
Na tym etapie rozwoju naszych przodków samice zwykle umierały tuż po przebyciu wieku rozrodczego. Jedynie nieliczne osobniki o określonej odmienności genetycznej mogły żyć dłużej. Zdaniem uczonych, to właśnie ta grupa samic gromadziła pożywienie dla niemowląt i pomagała wyżywić wnuki.
Maluchy mogące liczyć na były wcześniej odstawiane od piersi umożliwiając matce szybsze poczęcie kolejnego dziecka, dzięki temu następowało rozprzestrzenienie genów owych niezwykle - jak na ówczesne warunki - babć. Dało to wybranej grupie przewagę ewolucyjną.
Jak uważają antropolodzy, kobiety mogą żyć długo po okresie rozrodu właśnie dlatego, że przyczynia się to do rozprzestrzeniania ich genów.
W celu sprawdzenia tej teorii, badacze przeprowadzili symulacje rozwoju stada szympansów, w którym rolę opiekunek nad najmłodszymi członkami grupy pełniły także starsze, nie mogące już mieć swoich dzieci, samice. Długość życia przedstawicieli tak zorganizowanego stada monitorowano przez 60 tysięcy lat.
Okazało się, że średnia długość życia osobników tak urządzonej grupy wydłużyła się. Zanim zwierzęta mogły liczyć na pomoc najstarszych samic, żyły przeciętnie 25 lat, zaś po przeorganizowaniu stada - średnia wieku wyniosła 49 lat. Taka długość wieku cechowała ludzi z grup myśliwych-zbieraczy.