Zabrali im dziecko, bo są za starzy na rodziców...

58-letnia biblitekarka Gabriella De Ambrosis i jej 70-letni mąż, Luigi, emerytowany urzędnik, są rodzicami szesnastomiesięcznej dziewczynki. Musieli udać się przed sąd pot tym, jak jeden z sąsiadów zaalarmował policję, że ich dziecko dość długo przebywa w samochodzie. Państwo De Ambrosis tłumaczyli, że dziecko zasnęło w aucie i nie chcieli go budzić, ojciec doglądał córkę wypakowując z samochodu zakupy i sprawdzając co chwilę czy mała ciągle śpi. Nie tyle opisywana sytuacja jednak zdecydowała o odebraniu dziecka małżeństwu, ile fakt, że są osobami w starszym wieku i mogą wcześnie osierocić dziecko...

Pragnienie posiadania córki było „chęcią posiadania nieograniczonych możliwości i zaspokojenia własnych potrzeb, która skutkowała pogwałceniem praw natury", stwierdzili sędziowie sądu w Turynie i nakazali umieszczenie dziecka w ośrodku opiekuńczym.

„Rodzice nie zastanowili się poważnie nad tym, że córka w młodym wieku może zostać osierocona, bądź będzie musiała opiekować się schorowanymi rodzicami w wieku, w którym młodzi ludzie potrzebują wsparcia rodzicielskiego wsparcia", napisano w uzasadnieniu wyroku.

Prawnik rodziców zapowiedział odwołanie się od decyzji sądu. Jego zdaniem decyzja sądu jest oparta na uprzedzeniach.

Państwo De Ambrosis są małżeństwem od 1990 roku. Od początku bezskutecznie starali się o dziecko. Dziesięciokrotnie próbowali sztucznego zapłodnienia. Wszczęli też proces adopcyjny, jednakże w 2003 roku odmówiono im adopcji ze względu na fakt, że byli w zbyt zaawansowanym wieku. W 2004 roku we Włoszech wprowadzono prawo, zgodnie z którym zapłodnienia in vitro nie można dokonywać przy użyciu gamet pochodzących od osób spoza pary małżeńskiej, bądź „tworzących stałą parę". Ponieważ do zapłodnienia małżeństwo De Ambrosis wykorzystało komórkę jajową innej kobiety, zabieg przeprowadzono poza ich krajem. Córka urodziła się 26 maja 2010 roku.

Rodzice nie zgadzają się z wyrokiem sądu. Czekają na rezultat wniesienia apelacji. Argumentują, że największą krzywdę wyrządzono nie im, ale dziecku, które zabrano od kochającej rodziny.