Złote zasady bycia babcią lub dziadkiem

Powstrzymaj się od porad i komentarzy

Nawet jeśli możesz zostać autorem bestsellerów na temat wychowania , twoje dorosłe córki i synowie mogą nie chcieć słuchać pouczeń. Inna sprawa, jeśli cię poproszą o poradę, ale nie staraj się na siłę „ulepszać" ich formy rodzicielstwa. To prowadzi jedynie do narastających konfliktów.

Przestrzegaj zasad rodziców

Mówi się, że są od rozpieszczania wnuków. Ale trzeba to robić umiejętnie, bo łamanie zasad wychowawczych ustalonych przez rodziców wywołuje dysonans poznawczy u dziecka - maluch nie wie, czy musi się stosować do podanych reguł, czy też jednak może od nich odstąpić. Poza tym takie postępowanie niweczy wysiłki rodziców. Rozpieszczaj więc umiejętnie - nie ignorując wizji wychowawczej córki lub syna.

Zaakceptuj swoją rolę

Zwykle jest tak, że świeżo upieczone mamy udają się po poradę i pomoc do swoich mam. Jeśli więc twój syn został ojcem, z dużym prawdopodobieństwem początkowo maluch częściej będzie przebywał z drugą . Nie rób z tego problemu, wykaż trochę cierpliwości. Nie można spodziewać się, że młoda mama będzie w takim stopniu liczyła na wsparcie , w jakim oczekuje go od własnej mamy. Z czasem wypracujesz więcej możliwości spędzania czasu z wnukiem.

Nie konkuruj z pozostałymi członkami rodziny

To wiąże się ze wskazówką powyżej. Pamiętaj, że budujesz relację z wnukami „na swoją modłę" i nie musi być ona taka sama/lepsza niż ta cechująca pozostałych dziadków. Jesteśmy różnymi ludźmi i każdy z nas ma własny sposób na kształtowanie związków z innymi, Mamy też różne możliwości finansowe i rywalizowanie na polu prezentów nie jest dobrym pomysłem, bo antagonizuje rodzinę. Wystarczy, że poświęcisz dziecku odpowiednio dużo czasu i energii, a przy okazji wykorzystasz ciekawe pomysły na wspólną zabawę - to daje najlepsze rezultaty.

Nadmierne poświęcenie szkodzi - i tobie i całej rodzinie

Pamiętaj o granicach, nie poświęcaj wszystkiego dla wnuków. Masz swoje życie, a członkowie rodziny są po prostu jego częścią. Jeśli układasz plany wyłącznie w odniesieniu do potrzeb dzieci i wnuków, kreujesz toksyczną relację - przestajesz mieć własną przestrzeń, która jest niezbędna do prowadzenia satysfakcjonującego życia, a jednocześnie uczysz dzieci i wnuki egoizmu i niesamodzielności. Chęć pomocy jest w rodzinie zupełnie normalna, ale także i w tej dziedzinie można przesadzić...

Nie miej wygórowanych oczekiwań

Twoje dzieci piszą swoją własną historię i choć zawsze będziesz jej częścią, twoja rola jest dynamiczna. Nie możesz oczekiwać np., że życie dzieci i wnuków potoczy się w zaplanowany przez ciebie sposób. To prowadzi do rozczarowań. Jeszcze do niedawna dość powszechnym sposobem postępowania w Polsce było budowanie dużych domów, tak, by w przyszłości mogły w nich zamieszkać także dzieci ze swoimi rodzinami. Uważano, że ułatwi to młodym ludziom start, no i rodzina pozostanie blisko. Owszem, część takich planów się powiodła, ale wiele spełzło na niczym, bo np. dzieci wyjechały za granicę lub ich partnerzy nie chcą mieszkać z teściami. Spodziewanie się, że dzieci i wnuki zawsze pozostaną fizycznie blisko nas jest - szczególnie dzisiaj - nierealistyczne. Jednocześnie nie musi oznaczać to zaburzeń w relacjach, przy nowych technologiach i obecnych możliwościach transportowych, można zadbać o stały kontakt z rodziną.