Afrykańskie babcie i sieroty AIDS

Priscilla Mwanza ma 49 lat, mieszka w Zambii, jest zarażona wirusem HIV Opiekuje się trojgiem swoich wnucząt, które straciły rodziców z powodu AIDS.

Matilda Mwenda ma 50 lat, jej ojczyzną również jest Zambia, z powodu AIDS straciła dwoje z siedmiorga swoich dzieci i zajmuje się pięciorgiem osieroconych wnucząt.

Alicia Mdaka ma 66 lat, pochodzi z Republiki Południowej Afryki, AIDS pozbawiło jej czworga z ośmiorga dzieci, ma pod opieko siedmioro swych wnucząt i pięcioro prawnucząt.

To krótka charakterystyka trzech spośród 100 afrykańskich kobiet zwanych zwanych AIDS Grannies, przybyłych na konferencję poświęconą sytuacji ludzi zarażonych wirusem HIV i chorych na AIDS, których w Afryce są miliony. Położenie wspomnianych pań nie jest wyjątkowe, w podobnej sytuacji znajduje się wiele mieszkańców tego kontynentu.

Na całym świecie wirusem HIV zarażonych jest około 42 miliony ludzi, większość z nich - prawie 2/3 mieszka w Afryce, a dokładniej w jej subsaharyjskiej części. Codziennie zaraża się wirusem 14 tysięcy ludzi. Epidemia we wspomnianym regionie zaczęła rozprzestrzeniać się pod koniec lat siedemdziesiątych i na początku osiemdziesiątych. Rozprzestrzenianie się choroby nastąpiło od Afryki Zachodniej aż do Oceanu Indyjskiego, a następnie na tereny południowe, gdzie dziś zbiera największe żniwo. W Republice Południowej Afryki, Botswanie i Królestwie Suazi mieszka najwięcej osób zarażonych wirusem.

Afrykańskie babcie, mające pod opieką osierocone z powodu AIDS wnuki, współorganizowały wspomnianą konferencję chcąc zwrócić uwagę na ogrom tragedii spowodowanych przez chorobę. AIDS skazuje na śmierć młodych ludzi, wiele dzieci musi wychowywać się bez rodziców, skala choroby jest niebagatelna, a rządy afrykańskich państw nie potrafią poradzić sobie z tym problemem.

Kanadyjscy działacze zdają sobie sprawę z wagi problemu, Stephen Lewis Foundation zorganizowała międzynarodowe spotkanie, na którym omawiano sprawy dotyczące pomocy chorym na AIDS. Starsze mieszkanki Kanady zaczęły współdziałać z afrykańskimi babciami rozumiejąc ich ból po stracie dzieci i troskę o kolejne zagrożone pokolenie.

Afrykanki zaś postanowiły zjednoczyć się i przeciwdziałać pandemii, chcą walczyć o zwrócenie uwagi światowej na dotkliwy problem, jakim jest wysoka zachorowalność na AIDS. Pragną ściągnąć pomoc psychologiczną i finansową dla wnucząt, marzą o zapewnieniu im lepszej przyszłości, przyszłości bez tej choroby.