Tego nigdy nie mów swojemu wnukowi! 5 przykładów destrukcyjnych rozmów

Trzeba mieć świadomość, że niektóre słowa głęboko ranią i zapadają w pamięć - mogą tkwić w świadomości dziecka przez długie lata.

Psycholodzy zwracają uwagę, że w przypadku młodszych dzieci znaczniejszą rolę odgrywają czyny opiekunów (czy to rodziców, czy dziadków), a nie słowa. Wraz z czasem jednak ich wypowiedzi mają ogromny wpływ na samoocenę dziecka. Wykrzyczanych w złości zdań nie da się cofnąć i nawet późniejsze przeprosiny oraz wyjaśnienia nie wykreślą tego, co padło. Warto także w stanie irytacji umieć formułować wyrażenia tak, by nie niszczyły delikatnych relacji dziadek lub -wnuk. Poniżej kilka przykładów zdań, których bezwzględnie trzeba unikać w rozmowie .

„Gdyby nie ty, to..." lub „To z twojego powodu..."

Dokończenia tych zdań mogą być rozmaite i niestety często mają negatywny charakter. Zdarza się, że w przypływie złości rodzice czy dziadkowie - nawet jeśli tak nie myślą - obwiniają dziecko o to, w jaki sposób potoczyły się losy rodziny, o sytuacje, w jakich się znaleźli, etc. Tymczasem słowa tego rodzaju mogą zachwiać przekonaniem dziecka o bezwarunkowej miłości dziadków, skutkować osłabieniem pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa. Nie ma sensu obwiniać wnuki o np. decyzje ich rodziców. Trzeba okazywać im troskę, zamiast budować ...

„Chciał(a)bym, żebyś bardziej przypominał swojego brata"

Takie niefortunne „życzenie" nie tylko nie przyniesie oczekiwanego efektu (tzn. dziecko nie zacznie zachowywać się jak jego ), ale wręcz da poczucie młodemu człowiekowi, że nie jest akceptowany. Dzieci czują się bezpieczne, gdy mają przekonanie, że najbliżsi kochają je takimi, jakimi są. Nie znaczy to oczywiście, że nie należy reagować na złe zachowanie, ale warto działać na bieżąco, w odniesieniu do danej sytuacji, nie zaś krytykować cechy wnuka, które stanowią przejaw jego indywidualności.

„Mam nadzieję, że nie skończysz, jak..."

Po tych słowach często wymienia się „czarną owcę" w rodzinie. Problem polega tylko na tym, że takie wypowiedzi ani trochę nie ustrzegą wnuka od losu wymienionej osoby. Nie tędy droga. Jeśli mówi się w ten sposób, sugeruje się dziecku, że ma „predyspozycje" do podążania niewłaściwą drogą. Jak zauważają psycholodzy, młody człowiek może uznać to za coś charakterystycznego dla siebie, za element swojej tożsamości i nieświadomie zacząć naśladować podany anty-wzór. W konsekwencji wspomniane słowa mogą stać się samospełniającą się przepowiednią!

„Rozczarowałeś mnie!"

To jedno ze zdań, które w najwyższym stopniu niszczą poczucie własnej wartości dziecka. Chcesz skrytykować coś, co zrobił młody człowiek? W porządku, ale zrób to np. w ten sposób: „Rozczarowało mnie twoje zachowanie" lub „Rozczarował mnie twój wybór. Zwykle postępujesz inaczej. Co się stało tym razem?" Takie ujęcie akcentuje niezgodę na dany postępek, ale nie piętnuje wnuka jako osoby.

„Nie uda ci się"

Zamiast bezpardonowo gasić entuzjazm młodego człowieka, wskaż, gdzie widzisz realne trudności z osiągnieciem wyznaczonych przez samo dziecko celów. Pamiętaj, że oceny rodziców i dziadków stają się punktem odniesienia i deprymowanie wnuka powoduje, że sam w swej głowie tworzy bariery, których może nigdy nie pokonać.