13-08-2018
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Według Eryka Eriksona, twórcy teorii psychospołecznej, w cyklu rozwojowym człowieka można wyodrębnić osiem faz. Fazy owe wyodrębniono w wyniku szczegółowych badań dzieci i dorosłych. Specyfika kolejnych etapów rozwoju umożliwia zrozumienie potrzeb członków rodziny. Każda faza została sprecyzowana w oparciu o fizyczne i emocjonalne zadania przypisane do wieku człowieka. Charakterystyka pierwszych pięciu faz (okres od urodzin do 20 roku życia) wyszczególnia, w jaki sposób dziadkowie mogą pomóc w rozwoju swych wnuków.
Faza 1: przyjście na świat- 18 do 24 miesięcyUfność
Jeśli niemowlę nauczy się ufać, rozwijać będzie później wiarę w to, że może liczyć na „przychylność” środowiska, możliwość spełnienia psychologicznych i społecznych potrzeb. Dziecko, karmione i kochane, rozwija zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, nadzieję i optymizm. W przeciwnym przypadku, tj. jeśli podstawowe potrzeby nie zostaną spełnione, rodzi się u dziecka poczucie zagrożenia i brak zaufania.
- Co jest niezbędne, by nabyć ?
Opiekunowie mogą zapewnić niezawodne, wrażliwe i przewidywalne środowisko, które pomaga dziecku rozwijać poczucie, że świat to bezpieczne miejsce, gdzie ludzie są godni zaufania i troskliwi.
- Jak mogą pomóc dziadkowie?
Dziadkowie mogą wspierać swe dzieci przez troskę i poparcie będące podstawowymi zasadami tworzenia więzi i porozumienia. Dziadkowie powinni uwzględniać potrzeby niemowlęcia, ale nie pobudzać ich zanadto. Zbyt wiele nowych rzeczy lub doświadczeń stanowiących za wysokie wymagania mogą frustrować dziecko i powodować stres. Zamiast tego, warto ofiarować młodemu człowiekowi delikatny dotyk, rozmowę, czytanie, śpiew, zabawę nie zapominając jednocześnie o konieczności uwzględniania własnej aktywności dziecka. Warto zapewnić niemowlęciu stosowne dlań ćwiczenia, zabawy językowe, muzykę, proste, ale pomysłowe zabawki domowej roboty- wszystko to odpowiednio wzbogaca doświadczenia malucha.
Faza 2: 2 – 4 lataAutonomia
Specyfika tej fazy polega na osiągnięciu pewnego stopnia niezależności przy jednoczesnym minimalizowaniu wstydu i niepewności. Dziecko stara się manifestować fakt, iż jest odrębną osobą. Działanie to przejawia się nierzadko w aktach oporu, negacji, napadach , etc.
- Co jest niezbędne do prawidłowego rozwoju w tej fazie?
Opiekunowie powinni przyzwalać na to, by dziecko badało i kształtowało swe otoczenie, a przez to rozwijało poczucie własnej odrębności, niezależności. Potrzebna jest tu równowaga pomiędzy zachętą do działania a hamowaniem czynności niepożądanych. Jeśli opiekunowie nie będą tolerancyjni dla doświadczeń, badań prowadzonych przez dziecko, może ono zwątpić w ich sens i swoje zdolności.
- Jak mogą pomóc dziadkowie?
Dziadkowie mogą wspierać kształtowanie się charakterów wnuków poprzez bycie stanowczymi, ale i tolerancyjnymi. Należy unikać potyczek o władzę, organizować okazje do odkrywania świata w bezpiecznym dla dziecka środowisku. Gdy dziecko przebywa bez rodziców, ważną kwestią jest wskazywanie na pozytywne aspekty takiej sytuacji. Spacery do parku czy zoo mogą doskonałych interakcji społecznych, jak również wprowadzić dziecko w nowe otoczenie.