Babcie mniej ważne od wnuków?

Za 10 lat wydatki Ameryki związane ze starzeniem się społeczeństwa mają osiągnąć pułap 1,8 biliona dolarów, co pochłonie niemal połowę zasobów budżetu. Czy państwo nawet takie jak USA jest na to przygotowane? Jak wobec takich prognoz kształtuje się sytuacja kobiet, stanowiących znaczną większość populacji?

Bieda i uprzedzenia

„Pokolenie kobiet urodzonych w latach 1946-65 z niepokojem patrzy w przyszłość. O ile nie nastąpi dramatyczny zwrot w polityce społecznej, kobiety te, w szczególności wywodzące się z mniejszości narodowych, mogą stanąć w obliczu niekończącej się udręki jaką będzie dla nich jesień życia”, czytamy w raporcie przygotowanym przez specjalistów w Uniwersytetu Harvarda.

Ich zdaniem, ponad 40 milionów kobiet w USA może nie być stać na to, by przejść na emeryturę. Wiele z nich ma w przyszłości żyć poniżej minimum socjalnego i borykać się z problemem niedostatecznej opieki zdrowotnej. Decydują o tym dziś nie tylko czynniki demograficzne, ale także polityczne, ekonomiczne i kulturowe.

Jak zauważa Tom Endres z Narodowej Rady ds. Starości (NCOA), sytuacja kobiet jest często bagatelizowana przez media i polityków, a one same spotykają się z lekceważeniem ze strony administracji publicznej wykazującej uprzedzenia w stosunku do kulturowej tożsamości płci. Mimo faktu, iż kobiety przeważają w społeczeństwie amerykańskim, decydenci nie identyfikują właściwie ich potrzeb i nie potrafią zapewnić starszym z nich odpowiednich świadczeń należnych z tytułu wieku.

System opieki zdrowotnej nie spełnia oczekiwań ogromnej rzeszy starzejących się kobiet. Ich średnia długość życia to około 79 lat, o ponad cztery lata większa od mężczyzn. Mimo to, jak pokazują dane Światowej Organizacji Zdrowia, pod względem oczekiwanej długości życia w zdrowiu, Amerykanki zajmują dopiero 29 miejsce na świecie.

„Młodym ludziom wmawia się dzisiaj, że powinni bać się starszych kobiet i gardzić nimi", mówi z kolei Margaret Gullette z Uniwersytetu Brandeis. W społeczeństwie utrwalił się stereotyp, zgodnie z którym seniorzy są jakoby wielkim ciężarem dla młodych. Ci za to uczeni są by myśleć w kategoriach „walki pokoleń”, dodaje Gulette.