Rak - czy mówić o nim dzieciom?

W badaniu udział wzięło 221 matek i 124 współrodziców, (którzy w większości byli biologicznymi ojcami), którzy wykonali test na wykrycie mutacji w genie BRCA1 i BRCA2. Badanie to określa predyspozycje do rozwoju raka piersi i jajników.

Wyniki pokazują, że 63% matek i 44% ojców rozmawiało, ze swoimi dziećmi o rezultacie testu miesiąc po jego otrzymaniu, natomiast 85% matek i 55% ojców po 6 miesiącach. Rozmowa ta poprawiła komunikację pomiędzy rodzicami i ich dziećmi oraz wpłynęła na ich lepszy komfort psychiczny.

- Rak to sprawa całej rodziny - mówi dr Kenneth Tercyak - główny autor prowadzonych badań. - Nie dziwi fakt, że widzimy rodziców, którzy dzielą się tą informacją ze swoimi dziećmi. Głównym celem badań jest wskazanie, że rodzina jest najważniejsza, po to, aby wspomóc późniejsze decyzje rodziców, co do tego czy i w jakim momencie rozmawiać z dziećmi o wynikach testu genetycznego na raka.

Problem ten, co roku dotyczy 12 000 kobiet, z czego aż 5 000 przypadków kończy się śmiercią. Psychologiczne podejście do tematu zachorowań na raka piersi i jajników może wiele w życiu zmienić, w szczególności, gdy o tej chorobie rozmawia się z własnym dzieckiem.

Rozmowa we wszystkich sferach życiowych jest bardzo istotna, jednak gdy pojawia się choroba, bardzo często tych rozmów brakuje. Może warto wcześniej zaznajomić się z możliwościami oraz konsekwencjami pojawienia się danej choroby? Ukrywanie problemu nie jest wyjściem z sytuacji, a wręcz przeciwnie - może doprowadzić do wewnętrznego załamania się. A wsparcie najbliższych w takich sytuacjach wydaje się jednym z najważniejszych sposobów pomocy chorym.